Parametryczna wersja twierdzenia Borsuka--Ulama
- Prelegent(ci)
- Stanisław Spież
- Afiliacja
- IMPAN
- Termin
- 4 listopada 2009 12:15
- Pokój
- p. 4060
- Seminarium
- Seminarium „Topologia”
Referowane wyniki sa wspolne z R.Simonem, T.Schickiem i
H.Torunczykiem i motywowane byly potencjalnymi
zastosowaniami w
teorii gier. Dotycza one ,,wlasnosci S'' zbioru X\subset W \times
M,
gdzie W to rozmaitosc(byc moze z brzegiem), mowiacej, ze
rzutowanie
p wzdluz M pary (X, p^{-1}(Bd W)\cap X) w (W, Bd W) indukuje
epimorfizm
homologii Cecha w wymiarze d=dim W.
Jesli M=S^m\times R^m (S^m to sfera), z kompaktem X
majacym te
wlasnosc wiazemy inny Y\subset W\times R^m i dowodzimy, ze
tez ma
te wlasnosc i wobec tego rzutuje sie na W. Gdy X jest wykresem
ciaglej
funkcji W\times S^m-->R^m, daje to przy W=punkt twierdzenie
Borsuka--Ulama
(tak zefiniowano Y), a przy bardziej ogolnym W --teze mowiaca z
grubsza,
ze dla "dobrej" rodziny problemow Borsuka-Ulama,
parametryzowanych
ozmaitoscia W, zbior ich rozwiazan rzutuje sie na W w sposob
homologicznie
istotny.
Dowod wykorzystuje konstrukcje i wlasnosci pewnej kanonicznej
operacji
"squaring" H_n(X,A)-->H_{2n}(X,A)^s, gdzie (X,A) to para
zwarta,
a (X,A)^s to nieco zmieniony jej kwadrat symetryczny. Powyzej,
homologie
Cecha maja wspolczynniki w Z_2 (co nie wszedzie gra role).