Wykładnik Łojasiewicza izolowanych osobliwości hiperpowierzchni

Pojęcie wykładnika Łojasiewicza (w.Ł.) pojawiło się w latach 70-tych minionego wieku w związku ze słynną nierównością St. Łojasiewicza. Na gruncie geometrii analitycznej w.Ł. był studiowany przez M. Lejeune-Jalabert i B. Teissiera, następnie B. Teissier zastosował to pojęcie do teorii osobliwości i ustalił jego podstawowe własności (związek z niezmiennikami polarnymi i stopniem C^\infty - dostateczności). Mimo upływu czasu w.Ł. pozostaje obiektem zainteresowania matematyków często w związku z pojawiającą się nową problematyką jak np. w latch 90-tych efektywne twierdzenie o zerach czy badanie osobliwości w nieskończoności odwzorowań wielomianowych.

W referacie przedstawimy przegląd ważniejszych zastosowań w.Ł. w teorii osobliwości i omówimy otwarty problem niezmienniczości topologicznej wykładnika.