Typy wbudowane

XML Schema zawiera bogaty zestaw typów wbudowanych, do których należą m.in. typy liczbowe oraz typy związane z datą i czasem.

Własne typy proste

Istnieje też możliwość definiowania własnych typów prostych (nazwanych lub anonimowych). Służy do tego element schematu simpleType.

Typy proste można tworzyć zasadniczo na trzy sposoby (odpowiadają im podelementy elementu simpleType):

1. poprzez zawężenie innego typu prostego (restriction),
2. jako sumę innych typów prostych (union),
3. jako listę wartości innego typu prostego (list).

Przykładowe definicje typów prostych: simpletype1.xsd.

Zawężanie typów prostych

Typ prosty (wbudowany, zdefiniowany lub anonimowy) można zawęzić, tworząc nowy typ. Zawężanie odbywa się względem aspektów (facets) takich jak długość, minimalna i maksymalna wartość liczby, wyrażenie regularne. Pełna lista tutaj.

<xs:simpleType name="krotki_napis">
	<xs:restriction base="xs:string">
		<xs:length value="50"/>
	</xs:restriction>
</xs:simpleType>

<xs:simpleType name="bajt">
	<xs:restriction base="xs:integer">
		<xs:minInclusive value="0"/>
		<xs:maxExclusive value="256"/>
	</xs:restriction>
</xs:simpleType>

Zdarza się, że pustej konstrukcji restriction używa się sztucznie w miejscach, gdzie wymagany jest element simpleType a chcemy podać typ zdefiniowany lub wbudowany.

Suma typów prostych

Typy proste można zsumować, tworząc nowy typ. Wartość jest zgodna z typem będącym sumą, jeśli jest zgodna w którymś składnikiem sumy.

<xs:simpleType name="bajt_lub_bajt_ujemny">
	<xs:union>
		<xs:simpleType>
			<xs:restriction base="bajt"/>
		</xs:simpleType>
		<xs:simpleType>
			<xs:restriction base="xs:integer">
				<xs:maxInclusive value="0"/>
				<xs:minExclusive value="-256"/>
			</xs:restriction>
		</xs:simpleType>
	</xs:union>
</xs:simpleType>

Listy

Typ prosty T może być zdefiniowany jako lista w oparciu o typ atomowy A. Oznacza to, że poprawną wartością typu T jest lista (także pusta) wartości, które należą do typu A. Poszczególne wartości rozdzielone są białymi znakami. Typ A musi być przy tym atomowy, tzn. sam nie może być listą (ani chyba sumą – to do sprawdzenia :).

Aspekt length dla typu będącego listą dotyczy liczby elementów na liście, a nie długości napisu.

<xs:simpleType name="lista_bajtow">
	<xs:list itemType="bajt"/>
</xs:simpleType>

<xs:simpleType name="lista_1_10_bajtow">
	<xs:restriction base="lista_bajtow">
		<xs:minLength value="1"/>
		<xs:maxLength value="10"/>		
	</xs:restriction>
</xs:simpleType>

Docelowa przestrzeń nazw

Standard XML Schema jest związany ze standardem Namespaces in XML. Elementy i atrybuty, a także typy nazwane, zdefiniowane w schemacie znajdują się w przestrzeni nazw określonej przez atrybut targetNamespace elementu schema. Domyślnie jest to przestrzeń nazw z pustym identyfikatorem (jak w dotychczasowych przykładach).

Prefiks dla lokalnych nazw

Jak wiemy z poprzednich zajęć, niektóre (a nawet prawie wszystkie) elementy i atrybuty w schemacie mogą być zdefiniowane lokalnie. Autor schematu może zdecydować, czy w dokumentach elementy / atrybuty te muszą występować z prefiksem przestrzeni nazw, czy też nie. Oczywiście jeśli dana przestrzeń nazw jest w dokumencie domyślna, w obu przypadkach nazwy nie muszą posiadać prefiksu.

Służą do tego atrybuty (ich wartościami mogą być qualified lub unqualified):

• elementFormDefault i attributeFormDefault – w elemencie schema,
• form – w lokalnej definicji elementu lub atrybutu.

Przykłady można zobaczyć w rekomendacji.