z żalem i smutkiem informuję, że 3 marca zmarł w wieku 92 lat prof. Andrzej Kiełbasiński, a 5 marca, w wieku 90 lat, prof. Andrzej Granas. Sylwetki obu z nich - jakże różne i jakże charakterystyczne - pamiętam dobrze z korytarzy w PKiN, na Śniadeckich 8 i na Banacha 2.

 

Andrzej Kiełbasiński w latach 1960-70, razem ze Stefanem Paszkowskim z Wrocławia, był w wąskim gronie pionierów nowoczesnych metod numerycznych w Polsce. Jest m.in. autorem algorytmu dodawania liczb, który z powodzeniem symuluje arytmetykę podwojonej precyzji, choć wszystkie obliczenia wykonywane są w pojedynczej precyzji.Sam zajmował się numeryczną algebrą liniową oraz teorią błędów zaokrągleń w obliczeniach numerycznych. Z tego powodu bywał nazywany polskim Wilkinsonem, za matematykiem angielskim, który stworzył tę teorię. W latach 70-tych z oddaniem pełnił funkcję prodziekana WMIM.

 

Andrzej Granas zajmował się szeroko rozumianą topologią i jej związkami z analizą matematyczną i teorią równań różniczkowych. Miał wiele kontaktów ze środowiskiem matematyków warszawskich. Różne wydania jego wspólnej z Jamesem Dugundji'm monografii o teorii punktów stałych doczekały się łącznie ponad tysiąca cytowań; zdarzyło mi się kiedyś samemu szukać odnośnika do czegoś, co dla moich kolegów topologów stanowiło folklor i pogranicze łatwego zadania - i znalazłem go dzięki książce Granasa i Dugundjiego.

 

Paweł Strzelecki

Dziekan WMIM